Çin sahte umutlar verdi ve şimdi parasını geri istiyor

Bir otoyolun inşası Karadağ'a pahalıya mal olabilir. Çin sahte umutlar verdi ve şimdi parasını geri istiyor. Ve AB'nin bununla ilgili bir sorunu var. Milo Djukanoviç, on yıllardır memleketi Karadağ'daki en etkili kişiliktir. Birkaç kez Başbakan olarak görev yapmıştır ve şu anda ikinci kez Devlet Başkanıdır. Görünüşe göre en büyük hayali, Batı Balkanlar'daki küçük ülkesini Adriyatik kıyılarından ülkenin dört bir yanından Sırp sınırına uzanan yaklaşık 170 kilometre uzunluğunda bir otoyol bırakmak. Plan geri tepebilir. Zenginliğe doğru özgür bir yolculuk yapmak yerine, Karadağ ekonomik egemenliğinin bir kısmını kaybetmekle tehdit ediliyor. Tartışmalı inşaatın bir kısmını finanse eden ve şimdi borçlarını tahsil etmek isteyen Çin Halk Cumhuriyeti bundan faydalanabilir. Sorun: inşaat planlanandan daha pahalı olacak ve bitmiş olmaktan çok uzak. Temmuz ayından itibaren Karadağ yine de geri ödemek zorunda. Cukanoviç uzun süredir başbakan olarak görevden alındı. Nüfusu az olan ülkenin yeni hükümeti, Schleswig-Holstein kadar büyük, sadece 622.000 nüfuslu bir şey, çorbayı kaşıklamak zorunda. Beklenen geçiş ücreti gelirleri ve hızlandırılmış lojistik sayesinde daha yüksek ekonomik performans çok uzak. Kıyıdaki turizm endüstrisi bile korona zamanlarında fayda sağlamıyor. Bu nedenle Karadağ, ödeme yükümlülüklerini yerine getiremeyeceğinden ve bir sözleşme cezası olarak Çinlilere acı verici tavizler vermek zorunda kalacağından korkuyor. Örneğin, borçlarını yeterince ödeyemediği için Hambantota limanının büyük bir bölümünü en az 99 yıl için kira bedeli karşılığında Halk Cumhuriyeti'ne bırakmak zorunda kalan Sri Lanka gibi. Borç vermenin birçok detayı gizli kalmıştır. Tamamen şans eseri değil. Çin buradaki altyapı projelerini finanse etmek için yurtdışına borç verdiğinde, ayrıntılar çoğunlukla gizli tutuluyor. Aksi takdirde para akmayacaktır. Çinli devlete ait şirketler, projeleri genellikle Çin'den gelen inşaat işçileriyle gerçekleştiriyor. Washington’daki Aiddata’daki ABD Kalkınma Finansmanı Araştırma Merkezi’nden bilim adamları, 24 eyaletle bu tür 100 Çin sözleşmesini incelediler ve bunları diğer alacaklı devletlerin kredi anlaşmalarıyla karşılaştırdılar. Projeler her zaman Çin devlet bankalarından çok ucuz olmayan kredilerle finanse ediliyor. Çin'in para alıcılarından talep ettiği gizlilik hükümleri yaygın değil.